Geduld

Het nadeel van het lange proces van keramiek is dat ik tijdens het maken van een product vele nieuwe ideeën krijg, heel fijn natuurlijk maar het kost me ook moeite om geduld te bewaren en niet meteen met het nieuwe idee aan de slag te gaan maar eerst de producten die ín het proces zitten af te ronden. Daarnaast kan een nieuw idee ook mijn aandacht verliezen en blijft het een onafgemaakt project. 2 uitdagingen om toch tot een eindresultaat te komen. In mijn vorige blog schreef ik over een groteske asbak, vanwege zijn functie vooral vies, door zijn gewicht erg lomp en het materiaal glas leek ook niet de beste keuze. Maar de onderzijde met zijn geometrische vormen vind ik achteraf erg mooi. De betreffende asbak blijken mijn ouders niet meer te hebben, visite rookt niet meer en hij was inderdaad niet mooi en erg zwaar. Maar zoals vele weten is er bij de kringloop voldoende glaswerk te vinden, zo ook glazen schalen, kommetjes en bakjes (nee asbakken ben ik niet tegengekomen).  Allemaal oubollig en niet persé mooi, maar ik zie het in mijn hoofd al in porselein, dun porselein waar het licht doorheen kan schijnen en wat een prachtig effect zal opleveren. Zo, nu heb ik dus ondertussen een mooie verzameling… Nu andere producten afronden en dan mag ik van mezelf hiermee aan de slag.

Toevalstreffer

Niet alleen de móóie oude spullen vind ik interessant maar ook die bekende iconische maar lelijke objecten vind ik erg boeiend. Bijvoorbeeld groteske asbakken, simpele houten vaak smoezelige stoven of glazen kaarskandelaren die speciaal met kerst tevoorschijn kwamen en op witte kleden met rood geborduurde hulstbesjes.. Deze, voor mij bekende, glazen kaarskandelaren kwam ik tegen bij de kringloopwinkel en nam ze mee vanwege het ‘nostalgische gevoel’. Dit moet ik uiteraard niet blijven doen want voor je het weet staat heel het huis vol nostalgische spullen. Maar met in mijn achterhoofd dat ik hier mee kon experimenteren gaf ik er aan toe. Nu had ik bij het maken van een andere mal, flink wat gips over. Dit gebeurd me nogal eens, ook dat ik te weinig gips heb… Maar als ik teveel gips aangemaakt heb dan zoek ik even om me heen wat ik nog kan ‘mallen’. Uiteraard ben ik er ook al een paar keer in geslaagd dat bij een uiteindelijk plan de gips al hard is.. maar dit keer zag ik de  kandelaar staan en met een stuk klei maakte ik deze aan een plaat en gooide ik het gips ertegenaan (blijkbaar heet het dan een ‘spettermal’). Een mal moet altijd even drogen en ik was hem al een beetje vergeten. Bij het maken van een ander model, zag ik hem in mijn ooghoek en vulde hem met gietklei, na 5 min goot ik hem leeg en liet hem drogen. Toen ik het model uit de mal haalde was ik verrast van de vorm, zo strak, een prachtige vorm. Maar dat wat dat, dus ik keek wat er gebeurde als ik er een kaars doorheen zou drukken… en dat lukte!.  Hier en daar bijwerken, onderzoek met glazuur en daar is hij dan; de nieuwe kaarskandelaar.

‘Houten’ keramiek

Alweer meer dan 6 jaar geleden maakte ik de 1e mal van ‘mijn takje’.  Ik stopte onderweg op weg naar de cursus keramiek om een interessant voorwerp uit het bos te halen. Dit takje bood zich aan en bleek perfect. Tijdens de cursus maakte ik de mal, die verbazingwekkend goed lukte, en ik goot diverse vaasjes. Leuk maar de uiteindelijke uitwerking was niet goed, het werd een vaasje maar alle vaasjes lekte en uiteraard bleven ze niet staan uit zichzelf. Al die tijd is deze tak toch in gedachten gebleven, ik heb de mal een aantal jaren later nog ‘verpest’ omdat ik dacht een ‘houten’ kaars te gieten (maar dat brand niet lekker met 2 zijtakjes) en nu jaren later heb ik een nieuwe mal en ontdekte ik ‘zwarte’ gietklei die uiteindelijk bruin bleek te zijn, eigenlijk perfect. Nu alleen nog waterdicht krijgen, tot die tijd is het een vaasje voor droogbloemen.

Liefde voor oude spullen

Het fototoestel van mijn moeder, de 1e radio van mijn vader, de koektrommel van mijn opa en oma… Ik vind ze allemaal even mooi en bijzonder. De koektrommel heeft natuurlijk veel indruk gemaakt toen ik nog een klein meisje was. Ik wist precies waar deze stond en kon niet wachten totdat oma deze openmaakte en ik een lekker koekje mocht pakken. Deze koektrommel wilde ik graag een 2e leven geven maar zonder ‘schade’ aan te brengen. Na een gipsen mal te hebben gemaakt en een paar proefgietsels te maken is het 1e ontwerp een feit, een klok met het bloemmotief van de koektrommel-deksel.

Bij weer en wind

‘Bij weer en wind’ is een fotocollage op Instagram waar bijna dagelijks een nieuwe foto aan toegevoegd wordt, niet een foto die perse ‘Instagram- waardig’ is, niet een foto op precies het juiste moment, niet een foto met precies de goede kleuren maar een onbewerkte foto op precies dezelfde plek, soms scheef en soms zelfs niet helemaal scherp. Het is geen spannende foto maar juist een foto die zelfs als ‘saai’ bestempeld kan worden, soms door ‘geluk’ een mooie foto door de lucht die roze kleurt, de sneeuw die het landschap bedekt of door de hond op de voor of achtergrond. 1 foto zegt waarschijnlijk niet zoveel maar de reeks geeft een vertraging weer, elke dag een kleine verandering, een iets ander weerbeeld, een ander beeld, wel of geen schaap aan de zijde van de sloot, wel of geen vogel die door het beeld vliegt. Saaiheid, even weg van de vluchtigheid en de snelheid.